Kamera nie była mi już obca. Nauczyłem się nie zwracać na nią uwagi. Popalając fajkę, wypuściłem dym ku górze, przymrużając powieki. Powrót na stare śmieci... Wszyscy mnie tu znają, niektórzy może dalej kochają. Przez czas trwania programu publiczność brała pod lupę moją przeszłość, stan psychiczny, a nawet odbyt. Nie ma nic co mogłem przed nimi ukryć. Dlatego odpowiadam obojętnie:
— Wiesz, stary, jak jest. Darowanemu koniowi nie zagląda się w zęby.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz