Uśmiecham się pod nosem i pochylam przy tym głowę, jakbym próbował się z tym ukryć. Zastanawiam się przez tę krótką chwilę, ile jeszcze mają takich głupich pytań, na które będę musiał tracić czas, zanim w końcu patrzę w kamerę. Czy ludzie też są tak głupi, że nie znają powodu?
- Każdy jest tu po to samo - mówię powoli. Taka jest prawda, gdyż zmienia się jedynie cel, w który pragnie się włożyć taką sumę. Każdy walczy dla czegoś innego. - Pieniądze.
Mrugam powoli, gdy słyszę pytanie. Nie mam dla nich odpowiedzi i potrafię jedynie pohamować poczucie zaskoczenia. Staram się w głowie ułożyć zdanie, które będzie wymijające, ale jednocześnie zaspokoi ich ciekawość. Ciekawe, co powiedziała Izzy. Czy powinniśmy uzgodnić ze sobą odpowiedzi na prawdopodobne pytania? Chyba tak. Teraz było jednak za późno na zastanawianie się dwa razy, co będzie najlepszym rozwiązaniem.
- Jak wygram, powiem - obiecuję, uśmiechając się ledwie kącikiem ust. - Nie byłoby zabawy, gdybym od razu zdradził swoje sekrety.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz